In Puerto Lopez, paradijselijk verblijf!

Reis Ecuador 2012

Kort verslag: 24 uur duurde de 3 vluchten inclusief wachttijden van Brussel naar Quito. De meiden hebben het weer goed gedaan. 2 dagen in de hoofdstad van Ecuador verbleven. Met een tour naar de markt van Ottovalo geweest en wat ambachtszaakjes bezocht. Op 15/2 zijn met het vliegtuig naar Manta gegaan (45min.) 1 nacht verbleven in een langzaam aftakelend 5 sterren hotel. Daar o.a. langs het strand gewandeld. Op 16/2 opgehaald en naar Puerto Lopez gereden, ook aan de kust. Hotel Mandala is een paradijselijke plek aan het strand. Hutjes in een botanische tuin. Zicht op strand met palmbomen. Het kan vervelender...
DE FOTO'S: https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=villalemonde&target=ALBUM&id=5710266906264479313&authkey=Gv1sRgCO75z6OUntzLGA&invite=CIyWwcgM&feat=email

3 vluchten van Brussel waren er nodig om met z'n 4 in Quito te komen. In totaal duurde de reis 24 uur iets wat veroorzaakt werd door de wachttijden van een paar uur in Londen en zelfs 6 uur in Miami. Op het vliegveld van de laatste plaats merk je er niet veel van door de vele controles waar wij doorheen moesten voor de volgende vlucht.
Ik snap dat er gecontroleerd moet worden maar als je op doorreis bent waarom moet je dan een irisscan laten maken en je vingerafdrukken afgeven? Dat heeft naar mijn inziens niets meer te maken met veiligheid maar verzamelen van informatie over personen,lees: aantasting van de privacy.

Helaas waren er geen vluchten voor ons beschikbaar via Madrid rechtstreeks naar Quito zonder met Iberia te vliegen om hiermee de USA te vermijden. Want Iberia is voor ons ook wel de 'legbatterij' maatschappij. 1x mee naar Zuid-Amerika gevlogen, nooit meer!

Tegen 1.00 uur kwamen wij op 14/2 aan in het hotel in de oude stad. Dit terwijl wij om 23.40 uur landde op het vliegveld welke midden in Quito ligt (?!). Vanaf oktober ben je minder snel in het centrum door een nieuw vliegveld buiten de stad die dan open gaat maar veiliger is het dan wel.

Hotel San Francisco de Quito is in Spaans koloniale stijl opgebouwd. Mede te zien aan de binnenplaats met planten, bloemen en de galerijen waar de kamers aan zitten in het niet al te grote verblijf. De kamer is simpel en de meiden hebben een eigen bed maar kropen tegen elkaar aan in 1 bed en vielen direct in slaap.
Dat moest ook wel want we gingen een paar uur later met een tour naar de marktplaats Ottovalo.

Een taxi reed om 9.40 uur naar het Hiton in de nieuwe stad. Daar werden we opgehaald voor een tour met een jonge gids en chauffeur. In de bus zaten verder een Zwitserse,Chilenen en Argentijnen. Totaal 16 personen.

Ottovalo wordt door de Ecuadorianen gezien als de grootste markt van ambachtsprodukten in Zuid Amerika. Rechstreeks duurt de rit 2 uur. Deels over de Pan-Am Highway. De 'Snelweg' die van beneden Argentinie loopt tot in Alaska. Overigens delen onderbroken in Columbia en Panama.

Onderweg stopten we bij verschillende ambachtslui. In Calderon bij een zaakje waar ze brood poppetjes en andere dingen maken van deeg. Eigenlijk vanuit een oud geloof maar doordat het gemaakte ook mooi is nu onderhand meer een toeristending. De Ottovalo markt heeft zijn hoogtepunt op zaterdag maar er is elke dag een markt. Ideaal met 3 vrouwen bij je...dus we komen straks weer met een berg tasjes, portomonees en poppetjes thuis. Of ze traditioneel gemaakt zijn verwacht ik niet want de verschillende standjes bieden bijna allemaal wel erg op elkaar lijkende produkten aan.
Het voordeel voor ons dat het niet echt een marktdag is, is de rust die er was. Weinig toeristen en al helemaal geen lokale mensen. Want het gehele assortiment is wel erg gericht op de toeristen.

MET 3 BLONDE VROUWEN OP PAD IN EEN 'ZWARTHAAR' GEBIED- Het 'aangaap' gehalte was 10 jaar geleden met 1 blonde vrouw al groot in Ecuador. Nu met 3 bij me vallen de paar tanden die de meeste nog hebben er al helemaal uit. Wel altijd vriendelijk voor de kinderen. Suus lacht terug en Jet staat er als een echte grote zus achter en houdt haar kleine zusje stevig vast om haar te beschermen voor een wereld die zij zelf ook niet kent.
Het laatste sluit wel aan bij het gedrag van Jet de afgelopen dagen. Ze kijkt haar ogen uit, is soms wat dromerig en vraagt regelmatig dingen over de mensen en het leven hier.
En Suus...die vindt alles mooi en ik geef haar in de bus terug van Ottovalo de microfoon. De chauffeur draait de knop open en Suus begint 'Zie ginds komt de stoomboot' te zingen. Kindertaal is universeel en verbaasd maar met een grote glimlach ontvangt ze een applaus van de andere mensen in de bus.
EEN TOEGIFT VAN SUUS IN DE BUS TREF JE HIER: http://www.youtube.com/watch?v=z4ugR1GrlJw&feature=youtu.be

's Middags hebben wij ons af laten zetten bij de Britse Pub Turtle's Head in het nieuwe gedeelte. In 2002 was deze kroeg een plaats waar wij 's avonds kwamen toen wij een paar dagen in Quito verbleven. Hij is wat verder gemoderniseerd en er stonden geen lelijke, dikbuikige Engelsen meer achter de bar maar kleine tere poppetjes in korte rokjes liepen er rond. De pooltafel waar ik voor een spel gewed (5 Dollar) had met een Canadees stond er nog. Jet is altijd gek op poolen dus ook nu weer werd er van de tafel gebruik gemaakt. Suus werd kwaad dat niemand een bal schoot in de hoek waar zij stond te kijken....

GEEN ETEN VOOR ONS – Na een tijdje een taxi genomen naar het oude centrum. In dezelfde straat als het hotel zou een goed restaurant zitten volgens Rough Guide. Maar deze zat er niet meer.
Op 1 van de grote pleinen dichtbij onze straat zitten diverse restaurants. Wat echter opviel was dat er zoveel koppeltjes liepen die netjes gekleed waren. Toen we restaurant in en restaurant uitgelopen waren en geen plek konden vinden wisten we wel waarom...Valentijnsdag.
We gingen bij een tentje op een binnenplein zitten waar snelle hap verkocht werd. Het voelde al niet heel goed als je zag hoe rommelig ze bedienden. Ze deden tafeltjes ongeveer per persoon en liepen heel gestrest rond.
En ja wat verwacht gebeurde....eerst een biertje voor mij...even later een cappuccino voor Setje.....weer later mineraal voor de meiden. Zeer waarschijnlijk waren ze aan het trainen voor de marathon.
1x Pizza voor de meiden en 2x sandwich voor ons. Na weer een tijdje kwam de meest gestreste kip naar ons toe en brabbelde wat over de sandwiches. Voor dat we iets terug konden zeggen was ze weg. De pizza kwam en er werd medegedeeld dat dit dus alles was...
Al over de trek heen zijn we maar naar het hotel gegaan en in slaap gevallen.

Op woensdag 15 februari hebben we nog wat gelopen in de ochtend door de fraaie oude binnenstad van Quito. Een miljoenen stad met nog veel prachtige en geheel gerenoveerde Spaanse koloniale gebouwen. Vele pleinen heeft de centrum met als hoogtepunt Plaza Grande en Independencia.
De hoogste punten van deze stad liggen tot aan 2800m midden in het land en daarmee in het gebergte van de Andes..

Om 12.45 uur ging ons vliegtuig voor een vlucht van 40 minuten naar Manta aan de kust. Een vissersplaats en 2e havenstad van het land. Niet heel veel is hier te beleven en voor ons duidelijk een tussenstop. Dit omdat we kinderen niet teveel in 1x wilde laten reizen. Geheel fit waren ze nog niet door de gebroken nachten van hiervoor en daardoor een goede keuze.
We verbleven in het 5 sterren hotel Oro Verde. Iets wat door de vele faciliteiten wel klopt maar plastiek stoelen op een terras en een niet al te schoon ruikende kamer kost wat ons betreft wel een ster.
We hadden dit hotel o.a. uitgekozen door de ligging aan het strand en doordat ze een zwembad met kinderbad hadden....ja en die waren ze precies aan het schoonmaken toen wij aankwamen. Hoe leg je dat kinderen van 2 en 6 uit die je in het vliegtuig lekker hebt gemaakt dat we 's middags eens lekker gingen zwemmen...

Na een duik in de jacuzzi van het complex en een sapje met zicht op het levendige strand van de stad zijn we te voet de omgeving gaan verkennen. Zelf waren wij hier nog geweest en er komen sowieso weinig Europese toeristen. Zo spraken wij een Nederlands koppel in het hotel die er al vanaf januari zaten (deels voor werk) en die b.v. nog geen Nederlanders tegen gekomen waren. Ook was het te merken aan het weer terugkerende aangaap gehalte naar mijn 'harem'.
Voetbal, voetvolley en volleybal zijn de sporten die uitgeoefend worden op het drukke strand. Wederom klopte Rough Guide niet. Want de bar die zij aangewezen hadden als een fijne plek was het niet bepaald (Nashville South). Gegeten hebben wij uiteindelijk tegenover het hotel gedaan. Alleen als je allemaal brandende kaarsjes op tafel zet en gezellige muziek aan hebt waarom een paar kolossale TV's met voetbal erop? Ik ben zelf gek op voetbal (zag een behoorlijk afgetrainde Ronaldinho voor Flamengo voetballen) maar het hoort niet naar ons inzien.
De halve Os die ik op mijn bord kreeg en de uit de kluiten gewassen kippen voor de dames gingen er goed in.

Om 11.00 uur op donderdag 16 februari werden wij opgehaald door het hotel (Hosteria) in Puerto Lopez. Een rit van 1,5 uur vanuit Manta over voor het grootste gedeelte goede wegen naar de ongeveer 100km zuidelijker gelegen badplaats ging goed.

Ook hier werd duidelijk dat er niet heel veel Europese toeristen komen wat het naar ons inzien een gezellig zuid-Amerikaans karakter geeft. Tientallen kleine barretjes aan het strand. Waarbij er veel waren die het volume op maximaal hadden staan.
Een 0,6 L fles bier voor ongeveer een Euro is niet verkeerd...

Het hotel is er 1 om te onthouden en komt op ons favorieten lijstje! Geen luxe maar fantastische hutjes in een paradijselijke sfeer. Midden in een botanische tuin zie je vanaf je balkon de zee, hoor je het geluid van de vogels en kruipen de leguanen rond over de takken voor je. De muggen mogen ze afschieten wat ons betreft maar verder geen klagen!
De hippie achtige eigenaren van Zwitsers en Italiaanse afkomst hebben een pracht plek gemaakt en veel details kunnen wij waarderen. Een aantal: de oprijlaan (zandweg) wordt geflankeerd door bordjes met teksten over walvissen in diverse talen, op een tafel is een ganzenbord spel gemaakt, een paal met allemaal richtingen naar steden in de gehele wereld, een binnentuin met allemaal cactussen en ga zo maar door. De hutjes worden ook zelf gebouwd want dat zagen wij omdat zij er met 1 bezig waren.
Love, peace en walvissen daar draait het hier om. Die grote zeebeesten kunnen wij niet zien omdat we in de 'verkeerde' periode zitten. De relaxte sfeer en alle details is precies zoals wij dat graag wensen.
FILMPJE VAN DE MEIDEN EN DE HANGMAT: http://www.youtube.com/?attach_external_tab&77826048&4&0&0&0&0&Google%20Chrome%20Frame

's Avonds gegeten in het hotel zelf. Goed en heerlijk met een ruisende zee op de achtergrond.
Vroeg gaan slapen en vroeg weer op, heerlijk!

Op vrijdag 18/2 naar het strand geweest. Wij hadden ons bij het zoeken naar accommodaties in Puerto Lopez laten betoveren door de hutjes en even niet gelet of er een zwembad was...foutje... De meiden waren wat ontzet maar de zee met zijn hoge golven vergoedde veel.
Ook hebben we een fraai zandkasteel gemaakt van een ontwerp van Jet. Prachtig, ze had een tekening gemaakt met het aantal scheppen zand wat we nodig hadden om de muren te maken!! En Suus...die pieste even de halve kuil vol...

Wij hebben voor zondag 20/2 een tour geboekt naar het eiland Isla de la Plata. Ook wel een onderdeel van de kleine Galapagos. Het gebied vooral door Darwin bekend is geworden en 1000km uit de kust ligt. Een bijzonder gebied maar ook Isla de Plata en wat andere eilanden op slechts tientallen kilometers heeft dezelfde verscheidenheid aan dieren (die zich onbedreigd voelen) alleen wel 10x goedkoper (in 2002 was de toegangsprijs voor de Galapagos 250 Dollar p.p., zonder vlucht uiteraard...)

Groetjes,
Josette, Serge en de meiden