Hobart weer in zicht. 28/01/2011

Bicheno-Columba Falls-Mt William nat. park-Craddle Mt nat.park-Strahan-Lake St Clair nat park-New Norfolk. 22-26.1.2011

Vroeg gaan rijden was dus hetgeen we in ons verslag van vorige keer verteld hebben t.a.v. zaterdag de 22e januari. Werkt goed. Rijden om 6.00-6.30 uur zodat de meiden achterin de camper kunnen slapen Of we doen iets 's ochtends en gaan rijden op het moment Suus haar middagtukkie gaat doen. Jet slaapt mee of doet wat voor haar zelf. De afstanden zijn vaak ook niet zo lang als beide gewend zijn richting Nederland naar Josette haar werk. Jet is bij wakkere momenten erg goed als 'babysitter'!!

Bier drinkend varken – Verder op de weg naar Mt William nat. park kwamen wij nog langs een waterval, Columba falls. Met haar 90m, 1 van de hoogste van Tasmanie. Wederom met een korte wandeling ervoor door een stukje regenwoud.
Daarna om 10.30 uur al aan het bier...ja sorry. Het was zo'n typische (deze toeristisch) Ozzie pub in de middle of nowhere, The Pub in the Paddock. Voor ons vooral een flash back naar 2000 toen wij dwars door het midden van Australie (noorden Darwin naar zuiden Adelaide, +3000km) diverse van dit soort pubjes tegen zijn gekomen. Allemaal een eigen verhaal en deze ook. O.a. dat er een varken , Priscilla, is welke bier drinkt...

Onderweg (wees niet bang, Josette reed en had niks op!) kwamen wij geen mogelijkheden tegen tot internet. En ik moest terug kunnen reageren omdat wij minimaal 48 uur anders geen reactie konden geven op mails van de vorige dag. In Gladstone, onze laatste kans voor het nationaal park Mt William, waren ze niet bereidwillig om even bij een tankstation mijn mail te laten checken. Toen hebben we maar vlak voor het nat. park bij een B&B gevraagd om te e-mailen. Ze hadden een bord met een website in de tuin staan dus internet moest er zijn. De eigenaar was eerst niet echt enthousiast (Tassies zijn iets minder gastvrij naar onze mening dan de vasteland mensen, wat schuwer).Van de eigenaar moest ik het uiteinde lijk maar even vragen aan zijn hulp.
Het had gelijk een oefening Frans kunnen zijn omdat de hulp van de bed and breakfast een Francaise was.
Zij vroeg nog of ik liever in het Frans of in het Engels tegen haar wilde praten. Ik heb maar niet verteld dat wij in het Franstalige Wallonie wonen en ik gaf de voorkeur aan Engels...

Nat. Park Mt William 22/1 – Mooi plekje in de bush aan zee. 's Avonds een bbq gedaan op de tnt enige plek waar wij open vuur mochten maken. We hadden echter geen echter bbq spullen dus heb ik van zilverpapier over stokken een rek gemaakt voor het vlees. De entrecote is daardoor heerlijk geweest. De kip moest echter toch binnen in de camper op de pan...

Jet's Safari – Jet vond het vanaf het begin spannend op die plek. Mede omdat er veel Wallabies rond liepen en omdat wij samen hout gingen sprokkelen voor de bbq en later haardvuur. Ook Suus liet zich niet onbetuigd, vrolijk deed ze mee met kleine houtjes op een stapel gooien.
Om het nog spannender te maken hebben wij een 'safari' verzonnen.
Ik had Jet wat verkenningstechnieken uit mijn diensttijd (niet veel kunnen vertellen uiteraard als 'Hospik' van 92/3) uitgelegd en dat maakte het nog spannender voor haar! Exact deed ze de bewegingen na en wij moesten meedoen.
In het donker op pad gegaan en slechts 2 wallabies gezien.... Voor Jet maakte het niet uit. Ze kroop bijna in Josette of mij van angst in het donkere woud...hahaha

Op zondag 23/1 hebben wij (wederom vroeg 6.30 uur) de oostkust verlaten op weg naar het midden van Tasmanie, Craddle mountain national park. 1 van de highlights op het eiland!

Jet was niet wakker en wij keken onze ogen uit! Zoveel wallabies en ook de enige soort kangeroes op het eiland, wombats en een dode Tasmaanse duivel gezien.

In Launceston, de 2e grootste plaats van Tasmanie, jullie het vorige verslag gestuurd, langs de bijna tegen het centrum aangelegen Cataract gorge gewandeld. De stad is niet echt wat waard en daarom verbaasd deze aardige vallei midden in de stad wel een beetje.

Ondertussen werden de heuvels/bergen steeds hoger en kwamen wij na meer dan 300km aan in het nationaal park. Leuke plek en weer verbleven wij in de bush!
's Avonds stond er weer een 'Jet safari' gepland maar de paar dagen vroeg op en het feit dat wij gewoon voor onze camper wallabies, possums en, jawel, Wombats konden zien niet echt nodig.
Prachtig gezicht die laatste 'knuffelberen', foto's zitten bijgesloten van deze 'bos wol op pootjes' .

Dover Lake circuit: toppertje! – 2 uur wandelen op deze maandagochtend 24/1, Jet op haar eigen voeten en Suus op mijn rug in de zak. Het ging prima en maakt het voor ons erg prettig om van dat kratermeer in het prachtige park te genieten. Het heeft wat van Ierland en Schotland weg, met de rotsen, lage beplanting en het water. Ook de af en toe wat vochtigheid uit de lucht speelt zeker mee in die gedachten. De pieken, watervalletjes en het weidse is genieten met een grote G!!!

's Middags doorgereden voor 2 uur naar Strahan aan de westkust van Tasmanie. Een 'claustofobische plaats' toegewezen gekregen op de camping in een verder grappig vissersplaatsje. Zaten iets te ver met de camping van het centrum (waterfront aan de haven met wat aardige pubjes...geloof ik....) maar dat is goed voor het budget...

Met Jet een nieuwe tekening gemaakt naar aanleiding van de wandeling van die dag. Deze keer verschillende tekeningetjes die uitleg geven hoe een vulkaan ontstaat. De dag erna wist ze prima op haar manier te vertellen hoe zo'n vuurspuwende berg werkt.

Lake St. Clair, Bonnies drank hadden we goed kunnen gebruiken voor de kou.... – Dinsdag 25/1 op weg naar Lake St. Clair nat. park (ong. 140 km vanaf Strahan). De onderkant Craddle mountain nat.park van de tekst hierboven. In het midden van Tasmanie. Beide parken liggen wat hoger 900 en 700 meter en vandaag tussen de bergen kouder dan elders. Tussen de 10 en 12 graden overdag en regenachtig (7 van de 10 dagen regent het in deze parken).

's Ochtends wat gewandeld in een park/bos in Strahan naar een waterval. Boodschappen gedaan, getankt, en wc geleegd. We moesten deze dag zorgen dat we weer minimaal 48 uur zelfvoorzienend waren omdat het op woensdag de 26e Australia day was. DE nationale feestdag en verwacht werd dat alles dicht zou zijn.
De kinderen vielen in slaap of keken een DVD en wij hebben een schitterende autotocht gehad door de bergen, bijna steppenachtige vlaktes en langs meertjes . Gestopt bij een open ijzer mijn met een brug met duizelingwekkend uitzicht in de grote put.
Zo'n 60 km door Franklin-Gordon Wild rivers nat. park gereden. Niks dan alleen die weg loopt door dit schitterende gebied. In 1982 wereldnieuws omdat het door natuurbeschermers bezet is geweest. En met succes omdat het nu de enige grote rivier van Australie bezit welke niet door een dam onderbroken is. Bijna ademloos hebben wij door dit park gereden met zowat geen mede weggebruikers. Wij verbazen ons toch wel over de hoeveelheid mensen. Het is hoogseizoen maar het is nergens druk. We hebben nog geen 1x zonder plek ergens hoeven overnachten. En we zien wel overal waarschuwingen dat wij op sommige plekken met de camper niet mogen komen in parken omdat het te druk is...
In Craddle mt hebben wij ons daar niet aangehouden en toen er een ranger kwam gewoon de domme toerist uitgehangen. De tactiek werkte weer prima!

Bij Lake St. Clair nat. park aangekomen om 17.05 uur en het visitor centre was al gesloten, hoogseizoen??!! Gewoon de camper maar op de campground gezet. Vlak bij het meer. Fantastisch mooi! De witte stammen van de eucaliptusbomen met die karakteristieke takken en dof gekleurde blaadjes eraan. De beboste heuvels. Rotsen en de boomstammen die uit het meer omhoog komen met een beetje mist, prachtig mystiek!

Al enkele dagen hebben wij een huisdier in de camper. Een nachtvlinder die door Jet Nina genoemd wordt. Het gaat goed met ons camperdier en vermaakt zich prima, vooral 's avonds.

Australia Day zonder holladiejee- woensdag 26/1, de Koninginnedag van 'Ozzie land'. 's ochtends een lekkere ochtend wandeling gemaakt van 1,5 uur door de bossen en langs Platapus bay van Lake St Clair nat.park.
Wij wilden eigenlijk een jetty nemen naar de andere kant van het meer om een wandeling maken. Om 10.00 uur kwamen wij aan bij het visitor centre en bleken er maar 2 boten op een dag te gaan...9.00 en 13.00 uur. Ongelofelijk: hoogseizoen! Een beetje appelig zat die 'baliemuts' te kijken. Excuus voor het woord maar iemand met roze haar die verbaasd is dat wij het raar vinden dat er geen vermelding word gemaakt wanneer er boten gaan en dat er maar zo weinig gaan verdient geen andere betiteling.
Om rechtzaken te voorkomen: ik heb niks tegen roze, me dochters lopen er altijd in en Pink panter was vroeger mijn held...

Daarna 2 uur gereden naar New Norfolk (NN). Kids sliepen achterin. Langzaam zakten we weer in de richting van hoofdstad Hobart waar wij vrijdagmiddag 28/1 willen zijn. En ook zakten wij in hoogte. Dat was te merken op de camping van NN: 21 graden. De kleren konden bijna allemaal uit. Alle festiviteiten waren afgelopen zei de man van de camping op mijn vraag t.a.v. van Australia day. De Pubs hadden wij al verlaten gezien op de rit door het centrumpje. Af en toe slechts een vlag met de Union Jack en het zuiderster. Graag zou je een paar van die Tasmaniers mee willen nemen naar Rotterdam (of Bleiswijk!) daar is het op 30/4 wel feest.

Op 27/1 naar Snug vlak onder Hobart gereden. Daar gewacht op wat mooi weer omdat we dat onderweg ook hadden. Eigenlijk zouden wij naar Mt Field nat. park gaan maar de kinderen hadden behoorlijk gewandeld de afgelopen dagen en toe aan weer strand. Mooi plekje aan de baai die naar de haven van Hobart leidt. Relaxte dag. Enige opwinding was een 'voorwaardelijke boete' voor het niet dragen van de gordel. Bij een volgende aanhouding heb ik een boete van 300 dollar...
Nu e-mailen bij de Mac en dan naar Hobart!!


Groeten,
Josette, Serge en de 2 lieve Tasmaanse duiveltjes.